DE PERFECTE (TUIN)PUZZEL

Het is niet de meest gemakkelijke opdracht, maar een tuin kan en mag in deeltjes ontworpen en aangelegd worden. “Als puzzelstukjes die één groot geheel vormen”. Tuinarchitect Roeland Vranckx en het gezin Lievens uit Geel creëerden op die manier een meesterlijke tuin.

TUINLIEFDE GROEI

Roeland Vranckx weet het wel zeker: tuinliefde moet groeien. De tuin die ze voor deze Chic Gardens selecteerden illustreert het. Hij werd bij toeval geboren. ‘’De tuindame en mijn echtgenote gingen samen op uitstap en babbelden onderweg over hoe een mooie tuin er wel kan uitzien. Snel erna werd de Piceahaag rond de tuin gerooid en nagedacht over hoe het wel verder moest’’, vertelt vader André Vranckx. Het was het begin van een ondertussen al meer dan tien jaar intens contact tussen de familie Lievens en het tuinarchitectengezin Vranckx. Één na één zouden de oude tuinelementen sneuvelen. Tot en met een cirkelvormig terrasje waar de eigenaar erg aan gehecht was. Het initiatief kwam zelden tot nooit van de tuinontwerpers. Rita en Jan Lievens wilden hun tuin verfraaien en met een interval van maanden, soms jaren, groeiden nieuwe ideeën waarvoor telkens een stukje oude tuin werd opgeofferd.

INTENSE SAMENWERKING

Een leeftijd is er dan ook niet echt op deze tuin te plakken. Toch stellen André en Roeland dat het concept ondertussen tien tot vijftien jaar vast ligt. Het verschil tussen voor- en achtertuin is groot. De voortuin is eerder leeg. ‘Een gazontuin, met alleen wat strakke scheervormen die perfect aansluiten bij de symmetrie en het lijnenspel van de voorgevel’, vertelde Jan ooit zelf in een tv-tuinprogramma. De achtertuin laat zowel bewoners als bezoekers voortdurend van de ene verrassing in de andere vallen. Er is zoveel te zien en vooral te ontdekken. Het is een aaneenschakeling van tuin- en zichtassen, hagen en tuinpaden die de blik sturen naar een kleurrijk of stijlvol eindpunt, open ruimtes en gesloten tuinkamers met telkens een andere inrichting. ‘Er zijn hier zoveel paadjes en kamer te gaan dat een kind er zijn weg in kan verliezen’, vat Roeland Vranckx treffend samen.

Toch is er geen wanorde. Het geheel vorm een erg logisch geheel. Bescheiden als ze zijn zeggen vader en zoon Vranckx dat het komt doordat Jan zo bewust is bezig geweest met het ontwerp. ‘Bij elke nieuwe inrichting of uitbreiding kwam Jan naar hier met schetsjes en plannetjes. Alles werd vanuit alle mogelijke hoeken bekeken en herbekeken.’ Ze minimaliseren daarbij hun eigen belangrijke inbreng. Zij waren wel degelijk verantwoordelijk voor het trekken van de belangrijke ontwerplijnen, bepaalden dat Taxus en Buxus de belangrijke structuurdragers van de tuin zouden vormen en adviseerden eenvormigheid in materiaalkeuze.

Gebakken kleiklinkers, arduintegels en kasseiboorden zijn de constante in de tuin. ‘Meesterlijk verwerkt door de eigenaar. Een tuinaannemer heeft hij niet nodig. Of het nu gaat over het leggen van tuinpaden, het schikken van arduintegels in een strakke formatie of het aanleggen van een tuinvijver, hij doet werkelijk alles, met zin voor perfectie’, benadrukken de tekenaars van Vranckx.

NOG MEER TUIN OP KOMST!

Een wandeling doorheen de tuin leert dat ze overschot van gelijk hebben. Dit is een tuin waarvan elk onderdeel absoluut perfect is. Rita en Jan leven voor hun tuin. De planten weten zich perfect verzorgd, de hagen en massieven zijn meesterlijk gesnoeid, het vijverwater kraakhelder,…

Toch ervaren ze het werken in hun tuin niet als een lastige klus. Ze weten zich omringd door schoonheid in al zijn vormen. De planten doen dan ook hun best om op deze zandige Kempense bodem het beste uit zichzelf naar boven te halen. Het lukt hen wonderwel, o.a. door het tuinadvies van Roeland Vranckx. Hij adviseert passende bemesting en wijst de tuinbezitters op dreigende gevaren. ‘De Taxus vraagt zeker opvolging, want met de Taxuskever weet je maar nooit’, motiveert hij zijn eigen bezorgdheid in een tuin waar deze plant toch wel een hoofdrol speelt.

Na tien jaar is de tuin nog steeds in evolutie. Een dreefje kreeg recent een meer bloemrijke beplanting met sierappeltjes, een doorzicht werd verlengd, een trompe l’oeil verplaatst, een nieuwe zichtas legt een link met het achterliggende landschap,… De strakke vormgeving wordt wat verlaten en ruimt plaats voor speelsheid. Achter de huidige tuin is zelfs aan een boomgaard gedacht, landelijker kan amper. Elk sluiten ze weer naadloos aan op alle vorige tuindelen. Een vergelijking met puzzelstukjes is hier op zijn plaats. Alleen werd hier een totaal plaatje niet in stukjes geknipt om nadien terug samengevoegd te worden, maar werd elk stukje zodanig vormgegeven dat het perfect past in een nog open vakje. Het getuigt van vakkennis en een optimale wisselwerking met de tuineigenaars. 

Dit soort tuinarchitectuur is vakmanschap van het hoogste niveau.